Tanabata

Legenda (japońska, bo chińska brzmi trochę inaczej) mówi, że niebiański cesarz postanowił wydać swoją córkę, Orihime, znaną z tego, że była świetną tkaczką, za pracowitego pasterza Hikoboshi. Para okazała się tak dobrana, że świata poza sobą nie widzieli, co przełożyło się na obniżoną efektywność pracy 😉 Zezłoszczony niedopełnianiem przez młodą parę codziennych obowiązków niebiański cesarz rozdzielił małżeństwo, ale oboje byli tak zrozpaczeni, że pozwolił im się spotykać 1 dzień w roku (co za hojność), 7 dnia 7 miesiąca.

Legenda o Hikoboshi i Orihime zazębia się z faktem, że gwiazdy Vega i Altair, zwykle rozdzielone Drogą Mleczną, właśnie tego dnia zbliżają się do siebie.

Ciekawe, że choć Japończycy traktują tę legendę jako japońską, w książkach dla dzieci i obrazkach dotyczących legendy, dostępnych w internecie, strój Orihime zawsze jest bliższy tradycyjnemu strojowi chińskiemu, aniżeli japońskiemu kimono.

„Dziwna” nazwa święta – Tanabata, czytana zupełnie inaczej, niż mówią znaki 七夕 (shichiseki, i tak to kiedyś czytano), wzięła się stąd, że tytuł legendy o Hikoboshi i Orihime brzmiał kiedyś „Tanabata tsu me” (棚機つ女), czyli dosłownie „Kobieta od krosna” (dawniej „tsu” zastępowało partykułę przynależności „no”).

Obecnie Tanabatę świętuje się w okresie lipiec-sierpień (niekoniecznie 7 lipca), zależnie od regionu. Najbardziej znanym festiwalem Tanabata jest ten w Sendai, m.in. ze względu na przepych okazałych ozdób fukinagashi (na zdjęciu poniżej.

Ponieważ życzenie Orihime i Hikoboshi, żeby być razem, spełniło się (choć bardzo częściowo), Japończycy traktują Tanabatę jak święto spełniania życzeń i tego dnia na podłużnym kawałku ozdobnego papieru zwanym tanzaku, zapisują swoje życzenia i zawieszają je na gałązkach bambusa rozstawionych na mieście (obecnie ciężko znaleźć w rejonach miejskich dziko rosnący bambus).

Święto Tanabata już w ten czwartek, może warto przygotować kawałek papieru i zastanowić się nad jakimś życzeniem – a nuż się spełni? 🙂